Γρηγόριος Γεωργουλής - ο γιατρός, ο άνθρωπος, μια εμπειρία ζωής

Υπάρχουν άνθρωποι που αποκτούν διαχρονική αναγνώριση με επίκεντρο το πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο στοιχείο της πολυσχιδούς προσφοράς τους. Αυτό συμβαίνει και με τον γιατρό Γρηγόριο Γεωργουλή. Στο πρόσωπό του είδαμε τον κατηρτισμένο επιστήμονα, τον ακούραστο μαχητή, τον αγωνιστή, τον αναντικατάστατο πατριώτη και γενναίο Λιτοχωρίτη, τον γελαστό άνθρωπο του Λιτοχώρου.

Υπηρέτησε με συνέπεια και ευπρέπεια την ιατρική επιστήμη. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η λεβεντιά, μα προ πάντων το πείσμα για την πραγμάτωση εκείνων που πίστευε, συνιστούν διαχρονική διδακτική για όλους τους σύγχρονους. Η ύπαρξή του ήταν ταυτισμένη με το Λιτόχωρο, την πύλη του Ολύμπου. Γι’ αυτό ανέπνεε, γι’ αυτό ζούσε, αυτό ολόψυχα υπηρέτησε.

Ο Γρηγόριος Γεωργουλής (1927-2004) γεννήθηκε στο Λιτόχωρο. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, της οποίας η προσφορά ήταν μεγάλη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τόσο στον εκπαιδευτικό τομέα όσο και σε έργα φιλανθρωπίας και πατριωτικά. Γονείς του ήταν ο γαιοκτήμονας Νικόλαος Γεωργουλής (1883-1943) και η Ελένη Τριανταφύλλου (1890-1966). Ο πατέρας του ήταν απόφοιτος του εξαταξίου εμπορικού και πρακτικού Λυκείου Στ. Νούκα της Θεσσαλονίκης, διακρινόταν για τη μόρφωσή του, την κοινωνικότητα και τη συμμετοχή του στον πολιτισμό του Λιτοχώρου κατά την περίοδο του μεσοπολέμου. Είχε καταφέρει να προκαλέσει τον θαυμασμό και την έκπληξη των Λιτοχωριτών για το πάθος που είχε στα γράμματα και τις σπουδές. Προς τούτο πωλούσε κτήματα και χωράφια στο Βαρικό προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά του. Πατέρας έξη τέκνων, τα οποία διέπρεψαν στις επιστήμες τους:

Ασημίνα (1911).

Μιχαήλ (1914), πτυχιούχος Χημείας Πανεπιστημίου.

Δημήτριος (1916), πτυχιούχος Χημείας Πανεπιστημίου.

Γεώργιος (1923), πτυχιούχος Γεωπονικής Πανεπιστημίου.

Γρηγόριος (1927), πτυχιούχος Ιατρικής.

Κλέαρχος (1931), πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός Πανεπιστημίου Γερμανίας.

Λίγα λόγια για τον Γεώργιο Γεωργουλή (1923- 1992). Τελειώνοντας το Δημοτικό σχολείο στο Λιτόχωρο, συνέχισε στο Γυμνάσιο Κατερίνης, όπου αποφοίτησε. Κατόπιν φοίτησε στη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καταστάς πτυχιούχος. Τα έτη 1950-1951 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός Μηχανικού. Ως γεωπόνος ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ελληνική Βιομηχανία Ζαχάρεως στο Πλατύ, αρχικά ως υπάλληλος και αργότερα ως διευθυντής. Συγχρόνως ως γεωπόνου, σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής εκείνης, του παραχωρήθηκε «κλήρος γεωπονικός» στο Βαρικό, εκτάσεως 50 στρεμμάτων, αντί διορισμού που δεν προτίμησε στο δημόσιο τομέα. Το 1965 παντρεύτηκε τη δασκάλα Κλειώ Αντουλινάκη, που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και υπηρετούσε στο Λιτόχωρο. Μετά το θάνατό της, τέλεσε δεύτερο γάμο το 1984 με τη συντα- ξιούχο δασκάλα Μελπομένη Λιάτσου, με καταγωγή από την Κατερίνη. Τη διαδρομή του Γεωργίου Γεωρ- γουλή σηματοδότησε η συμμετοχή του στις βουλευτικές εκλογές της 16-2-1964, όπου κατήλθε ως υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου. Έλαβε στο Λιτόχωρο έναν πολύ σημαντικό αριθμό ψήφων, ένδειξη της τιμής των συμπατριωτών των.

Ο Γρηγόριος Γεωργουλής τελείωσε το 1937 την Δ΄ τάξη του Δημοτικού στο Λιτόχωρο, όμως η φιλομάθειά του τον οδήγησε στην Κατερίνη, όπου φοίτησε στο οκτατάξιο Γυμνάσιο. Αποφοίτησε αριστούχος το 1945, με την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών. Χαρισματικός και ταλαντούχος έδειξε ιδιαίτερη κλίση στην ιατρική επιστήμη. Το 1956 έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής Σχολής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε (υγρά πλευρίτης), τον καθυστέρησε στην εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων (κατετάγη αρχικά το 1949 και απολύθηκε το 1954, αφού έλαβε δύο αναβο- λές λόγω υγείας).

Ξεκίνησε το επάγγελμα του αγροτικού ιατρού το 1958 με τον διορισμό του στο Αγροτικό Ιατρείο Καρίτσας. Το 1961 ανέλαβε το Αγροτικό Ιατρείο του Λιτοχώρου, λόγω συνταξιοδότησης του ιατρού Παύλου Ολύμπιου. Αμέσως οι Λιτοχωρίτες είδαν στο πρόσωπό του τον αδιαμφισβήτητο επιστήμονα, έναν άνθρωπο όχι απλώς έξυπνο, αλλά σπάνιας ευφυΐας. Εξαιρετικά εργατικός, συστηματικός, διέγραψε μια πορεία δημιουργική με την επιστημονική γνώση και εμπειρία. Το πιο διακριτικό στοιχείο της ταυτότητάς του ήταν η ευχέρεια στη διάγνωση του προβλήματος – νοσήματος των ασθενών: «πετύχαινε διάνα», κατά τη λαϊκή έκφραση, ή «ό,τι πει ο Γεωργουλής».

Γνήσιος δημοκράτης, με την ουσιαστική σημασία του όρου, ήρθε σε αντιπαράθεση με το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου. Το 1969 απελύθη ως αντιστασιακός από το Αγροτικό Ιατρείο Λιτοχώρου. Συνέχισε το επάγγελμα στο ιδιωτικό ιατρείο. Το 1971 ανέλαβε μόνιμος ιατρός του ΙΚΑ Κατερίνης. Στην πόλη της Κατερίνης διατηρούσε ιδιόκτητο ιατρείο, όπου δεχόταν τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Συγχρόνως είχε ιατρείο και στο Λιτόχωρο. Το πρωί στην Κατερίνη, από το μεσημέρι και μετά στο Λιτόχωρο.

Οικογενειακός ιατρός, δηλαδή «παθολόγος», όπως το εννοούμε παραδοσιακά. Ο Γρηγόριος Γεωργουλής ανέπτυξε μια προσωποκεντρική και ολιστική προσέγγιση, επικεντρωμένη στον Λιτοχωρίτη, στην οικογένειά του και στην κοινωνία του Λιτοχώρου. Ήταν γνώστης του ιατρικού γενεαλογικού δένδρου των Λιτοχωριτών. Αποτελούσε φυσιολογικά το σημείο της πρώτης ιατρικής επαφής μέσα στο σύστημα υγείας, ασχολούμενος με τα προβλήματα υγείας ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό των ασθενών. Ο Γρηγόριος Γεωργουλής καθιέρωσε μια προ- σωπική σχέση, ως οικογενειακός ιατρός, ανάμεσα σ’ αυτόν και τον ασθενή.

Το 1975 παντρεύτηκε τη Μαγδαληνή Γκογκουλάκη, μαία, η οποία στάθηκε συμπαραστάτης και βοηθός στα βήματα της ζωής του.

Με προσόντα την εμπειρία, την κατάρτιση και την εκτίμηση των συναδέλφων το 1990 διορίσθηκε διευθυντής των Υγειονομικών Υπηρεσιών του ΙΚΑ Κατερίνης. Το πρώτον συνταξιοδοτήθηκε από το ΙΚΑ το 1993 και κατόπιν από το ΤΣΑΥ, το επικουρικό ταμείο των ιατρών, το 1999. Παράλληλα συνέχισε να προσφέρει την επιστημονική του γνώση και εμπειρία σε ασθενείς στο χώρο του ιδιωτικού του ιατρείου στο Λιτόχωρο, μέχρι το πέρας της ζωής του (23-8-2004).

«Δεν υπάρχει σπίτι στο Λιτόχωρο που δεν τον γύρεψε, που δεν μπήκε. Μέχρι σήμερα η γνώμη του είχε πάντοτε βαρύνουσα σημασία στη χάραξη μιας δύσκολης θεραπευτικής αγωγής. Όλοι ήθελαν να τον θεωρούν ως μια ελπίδα στη συχνή ανέλπιδη προσπάθεια».

Στο φύλλο 9 του 2004 της περιοδικής έκδοσης ΔΗΜΟΤΗΣ Λιτοχώρου, ο αναγνώστης θα βρει τον αποχαιρετισμό κατά την εξόδιο ακολουθία.

Πνευματώδης με ετοιμότητα λόγου, άριστος επαγγελματίας, περήφανος και ειλικρινής, τίμησε τον όρκο του Ιπποκράτη.

Αυτός ήταν ο Γρηγόριος Γεωργουλής. Συνεχιστής των ωραίων και άφθαρτων στη μνήμη προκατόχων του λιτοχωριτών ιατρών: Παύλου Ολύμπιου, Ιωάννη Χουζούρη, Κωστή Ζωγράφου, Αθανασίου Ευαγ- γελίδη, Γεωργίου Βασιλείου, Ιωάννη Ολύμπιου κ.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΣΤΑΓΚΑΣ

ΧΡΟΝΙΚΑ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ ΤΟΜΟΣ ΙΒ΄2017

ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ