H παπάς μι του μπακράτσ

Ένα έθιμο που χάθηκε στο χρόνο.

Παραμουνή τα Φώτα "έδιναν τς Σταυροί.

Βαθιά χαραή αρχινούσαν τα γράμματα σν ικκλησιά. Μέρα νηστείας. Μαζώνουνταν τα "σιχνα" απ'τα ιξουκλήσια. Τα ξιδίπλουναν, τα σιδέρουναν κι τα πιρνούσαν στα κουντάρια.
Διάβαζαν οι παπάδις τουν Αγιασμό. Γυρνούσαν στα σπίτια μι του "μπακράτσ" γιμάτου αγίασμα. Φώτζαν ούλα τα σπίτια τσ Ινουρίας.

Μπρουστά ι παπάς μι του ράσου σκουμπουμένου κι απού πίσου ι βουηθός μι του μπακράτσ. Κι σκουτουτά μι τν ψχή στου στόμα να προυλάβν νουρίς του προυί να φουτίσν. "Εν Ιορδάνη βαφτιζουμένου Σου κύριε........." Κι ράντζει μι τν αγιαστούρα απού βασιλκό συνήθους, ούλις τς γουνιές απ'τα σπίτια για να είνι γιρά κι ν' αντέχν τς δισκουλίις. Έρριχναν οι νοικουκυρές τα λιφτά στου μπακράτσ.